Historia Wielunia

Tadeusz

Dochodzące z frontu wieści siały ferment wśród stacjonujących w Wieluniu żołnierzy niemieckich. W rezultacie 1 listopada doszło do buntu. Żołnierze wyłonili spośród siebie Radę Żołnierską, która przejęła władzą nad wojskiem i miastem.
Działająca w Wieluniu POW rozpoczęła pertraktacje z Radą Żołnierską, które doprowadziły do ustalenia, że Niemcy oddają połowę swej broni, w zamian za co mieli bezpiecznie opuścić Wieluń, udać się koleją do Praszki. Jak się miało później okazać, postanowień tych jednak Niemcy nie dotrzymali.
11 listopada wieluńscy peowiacy dowodzeni przez Zdzisława Bukojemskiego zebrali się przy cmentarzu katolickim. Żołnierzom rozdano biało czerwone opaski. W związku z tym, że niemal nie posiadali broni Bukojemski nie pozwolił na żadne akcje zaczepne wobec oddziałów niemieckich. Rozbrajano jedynie pojawiających się w mieście tu i ówdzie pojedynczych żołnierzy, pozwalając im odejść na stację kolejową. Niemcy opuścili zajmowane obiekty: „zamek”, koszary przy ul. Sieradzkiej i pocztę, niemal natychmiast obsadzali je żołnierze POW. Wieczorem 11 listopada pewiacy ruszyli w kierunku stacji kolejowej aby rozbroić pozostałych tam Niemców. Ci przywitali zbliżających się Polaków ogniem, którzy odstąpili od stacji. Następnego dnia Niemcy załadowali się do pociągu i wyjechali w stronę Praszki. Pod Ożarowem spotkała ich niespodzianka. Oddział POW rozkręcił tam tory i ostrzelał niemiecki transport. Pociąg załadowany wojskiem zawrócił więc do Wielunia. Wracających Niemców chcieli rozbroić peowiacy. Doszło do strzelaniny. Niemcy użyli broni maszynowej. Na ulicach zatłoczonych ulicach – było to dzień targowy - wybuchła panika. Zginął Jan Łuczak z Gaszyna, 29-letniu żołnierz POW. Niemcy ruszyli pieszo drogą na Wieruszów kierując się ku granicy. W wolnym od wojsk niemieckich mieście domy przystrojono białoczerwonymi flagami. Panował ogromny entuzjazm.
Dla utrzymania porządku i zabezpieczenia majątku miejskiego już 11 listopada zebrała się Rada Miejska, która powołała Obywatelski Komitet Bezpieczeństwa Publicznego i utworzyła milicję. Stanowisko burmistrza powierzono K. Oraczewskiemu.
Do Wielunia powróciła wolność Very Happy

Na podstawie: T. Olejnik, Wieluń. Dzieje miasta...

Morgoth

Tadeusz, uprzedziłeś mnie Smile

Przygotowywałem w tamtym roku referat o 11 listopada 1918r. w Wieluniu na apel szkolny i miałem go tutaj wrzucić Smile

Tadeusz

Sorki

Ale jeśli masz cos do dodania, to dopisz.