Historia Wielunia

Maciek

W pobliżu Konopnicy nad brzegiem Warty jest miejsce zwane Zamczyskiem. Według podania ludowego na istniejący zamek napadli Tatarzy. Tchórzliwa załoga zamiast bronić zamku pochowała się po okolicznych lasach. Za karę zostali oni uśpieni i umieszczeni w głębi góry, gdzie przebywać mają aż do dnia sądu ostatecznego. Podanie niestety nie precyzuje kto miał uśpić rycerzy.
Ciekawe czy legenda nie powstała pod wpływem jakiegoś przypadkowego dawnego odkrycia grobów szkieletowych z bronią.

Luqs

jako ze mieszkam niedaleko tego miejsca dziadek opowiadał mi trochę inna legendę związana z tym miejscem:) Ale już jej dokładnie nie pamiętam a mówiła ona ze pewna kobieta(nie pamiętam kim była) została wypędzona z zamku i rzuciła zaklęcie na zamek a ten zapadł się pod ziemie;)

Leonidas

Legendy o śpiących rycerzach pewnie pochodzą od wspólnego praźródla. Podobna legenda dotyczy miejscowości Kobyla Góra koło Ostrzeszowa.

Maciek

Luqs - o zapadniętym zamku to kolejna, nie jedyna, legenda z tego rejonu. Skoro tam mieszkasz to może sprawdzisz/rozpytasz starszych ludzi ile i jakie miejsca nazywają się zamczyskiem. Z tego co pamiętam to zamczysko jest przed Konopnicą w rejonie grodziska, w Strobinie Koloni Zamczysko a obok koloni w stronę Strobina lub w rejonie grodu łużyckiego było miejsce zwane mieściskiem.

Swoją drogą dużo jest legend o zatopionych/zapadniętych zamkach. Ja znam jeszcze dwa przekazy. z okolic Wielunia.

Leonidas - jak sądzisz, jakie jest praźródło legend o śpiących rycerzach? Czy to samo, co opowieści o olbrzymach?

Leonidas

Przeceniasz moje możliwości. O śpiących rycerzach słyszałem już niejednokrotnie w różnych częściach Polski. Znamienne jest to, że na Ziemiach Odzyskanych po II wojnie światowej nie spotkałem się by wyznaczano tam lokalizację takiego miejsca, a jeżeli jakieś wiadomości się pojawiały, to zawsze łączyło się to ze „starą” Polską. Spotkałem się też z opowiadaniem o „śpiącym wojsku”, ale też o „wojsku św. Jadwigi”. W każdym z tych przypadków ci śpiący mają swoją „kwaterę” we wnętrzu jakiejś góry. Ci śpiący, śpią w pełnym rynsztunku na rozłożonej słomie. W pogotowiu są też osiodłane konie lub raczej rumaki, które aby nie opaść z sił i być w pełnej gotowości, chrupią ziarno owsa i żują siano i ten odgłos jest jedynym słyszanym w jaskini. Zawsze nad tą śpiącą załogą w półśnie czuwa siwobrody starzec, który w odpowiednim momencie trąbką lub rogiem poderwie śpiących.
Ci śpiący, to resztka ocalałych po jakiejś stoczonej bitwie i poniesionej klęsce. W odpowiednim czasie ten ostatek miałby poderwać się do jakiejś mitycznej bitwy, w której nastąpi pomsta za poległych towarzyszy walk, i doprowadzi do pełnego zwycięstwa. Jest tu zawarta pewna symbolika historii Polski. Może nieudanych powstań? Może jeszcze innych wydarzeń potem wepchniętych do ludowych opowiastek, które z czasem zaczęły krążyć i żyć własnym życiem. Takie opowiastki mające w zanadrzu dawne urazy, a mające przeobrazić się w zwycięstwo, krążyły w śród ludu -jak dobrze pamiętam. O jednej takiej opowieści napisałem na moim blogu w części „był taki wrzesień w Wieluniu”.
Czy w tych legendach należy szukać wspólnego praźródła? Być może, ale ja nie wiem.

k_