Historia Wielunia

Morgoth

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Piękny niegdyś dworek niszczeje na moich oczach. Niestety, mam zbyt mało znajomości, by zrobić coś w kieunku ratowania tego zabytku. Ma ktoś jakieś pomysły co do sposobu działania? Może jakieś znajomości? Będę wdzięczny także za wszelkie informacje o dworku pochodzące z kronik/prywatnych zbiorów.

Ana

Jestem pod wrażeniem tego, co napisałeś i co przeczytałam chwilę później na wskazanej stronie. Jakaż to piękna pamiątka narodowa ten dworek. A jakie nazwiska... Elżbieta Czartoryska, Antoni Madaliński... może protoplasta bohatera? I ten stary wielki dąb - pewnie ostaniec puszczy i platany kalifornijskie?
Dworek i park trzeba uratować. Czyją własnością jest dworek? Czy gminy? Gmina powinna postarać się o fundusze z UE. Teraz przed wyborami jest okazja, aby ten temat poruszyć. Nie może być tak, że w okolicy Wielunia jest tylko jeden dworek w Ożarowie do zwiedzenia.

Morgoth

Dworek od bodajże 1989r. pozostawał w rękach prywatnych. Jeszcze do 1990r. można było wejść na piętro, przespacerować się po pokojach, mury były w większości nienaruszone. Niestety, pogoda, złodziejstwo, wandalizm, a także bezmyślność i głupota właścicielki doprowadziły do jego ruiny. Kilka lat temu gmina Czastary próbowała przejąć dworek i park na drodze postępowania sądowego. Postępowanie trwa nadal, nawet jeśli gminie uda się przejąć teren, nie będzie miała funduszy na renowację (a może nawet odbudowę) dworku. Gmina sporo zainwestowała (oczyszczalnia ścieków, rozbudowa gimnajzum) i jeszcze przez kilka lat nie będzie w stanie podjąć odpowiednich działań. Jedyna nadzieja w osobie prywatnej, która zechce przejąć teren i go odpowiednio zagospodarować.

Maciek

Pamiętam ten dworek w stanie z końca lat 80tych. Do Parcic trafiłem przypadkiem. Słyszałem o pałacu i chciałem go zobaczyć. Po przejściu uroczego parku zobaczyliśmy (bo nie byłem sam) pomieszczenie wziemne dobrze zachowane wyłożone białymi kaflami. Dziś wiem, że to była chłodnia z okresu funkcjonowania dworu. Dalej za nią, nieco w prawo była stodoła (?). Dotarliśmy do nie po cichu i zajrzeliśny przez niedomknięte wrota. We wnętrzu stały sanie osnute pajęczyną. Zaciekawieni weszliśmy do środka. Dalej odkryliśmy coś, co uznaliśmy za powóz. Wnętrze wyglądało niesamowicie a my czuliśmy się jak bohaterowie Pana Samochodzika. Po kilku minutach dzika radość z odkrycia ustąpiła. Na jej miejscu pojawiło się przerażenie. Otóż w sączącym się świetle dostrzegliśmy wisielca.... Była to krwista masa powieszona na linie. Strach strachem ale ciekawość ciekawością. Powoli z duszą na ramieniu podeszliśmy do truposza. Za chilę wszystko było jasne. To było wypatroszone i obdarte ze skóry jakieś zwierze. Przerażenie jednak nie ustąpiło. Wyobraźnia possuwała nam historie o kłusownikach i ich mściwym usposobieniu. Postanowiliśmy się wycofać. Uspokoiła nas nieco myśl, że kłusownicy to raczej załatwiali te sprawy poza wsią. Tymczasem znaleźliśmy się przed owalną fasadą dworu. Dudynek był okazały, że aż nam dech zaparło. Był też dość dobrze zachowany w owym czasie. Okna były pozabijane ale nie wszystkie. Któryś z otworów był nawet dostępny. Postanowiliśmy obiekt zwiedzić zwłaszcza, że przez dziurę widać było piękne piece kaflowe. Ku naszemu zaskoczeniu pojawił się właściciel i zaprosił nas do środka pokazał owalną salę z piecami, wieżę oraz pokoje z dziwnymi odkuwkami w murach a także zaprosił do części, którą zamieszkiwał. Dowiedzieliśmy się, że ów człowiek kupił pałac za symboliczną złotówkę i chciał coś znaleźć w dworze. Do dziś pamiętam jego nazwisko.
Do Parcic trafiłem ponownie 2 lata temu. Przeżyłem szok kiedy zobaczyłem gołe mury z pustymi oczodołami okien, pozrywane stropy i drzewka porastające wnętrze. Po chłodni i stodole nie było śladu.
Wszędzie walały się śmieci. Tylko platany były jeszcze piękniejsze. No i oczywiście powaga urzędników konserwatorskich pozostała taka jak dawniej.

Morgoth

Maciek

Morgoth to wszystko prawda co piszesz i wiem o tym. Niestety nie bardzo to rozumię. Poszukiwaczy skarbów usprawiedliwiam tak samo ja żuli raczących się winem w praku parcickim w cieniu ruin. Wszak to obcowanie z przyrodą i kulturą. Nie rozumię jednak zachowania służb konserwatorskich, różnych towarzystw i instytucji. Wszak to służby kosztowne, z krwawicy podatnika utrzymywane, dumne i pełne samozadowolenia a jednak kolejne obiekty przepadają Sad

.

Wojtek

Bardzo przygnębiająca historia. Niestety nie miałem tego szczęścia by oglądać ten pałac przed dewastacją. Obawiam się, że znalezienie nowego inwestora, który byłby skłonny obiekt odbudować będzie bardzo trudne. Na rynku nieruchomości zabytkowych ciągle dominuje podaż. Jednym z powodów braku zainteresowania tym obiektem ze strony potencjalnych nabywców może być skala zniszczenia pogłębiającego się z roku na rok. Druga rzecz to lokalizacja Parcic. Gdyby te ruiny stały przy takiej drodze jak „8” (por. Sokolniki) mógłby się znaleźć inwestor z zamiarem ich komercyjnego wykorzystania (np. przeznaczyć na hotel). Bowiem odbudowa tego pałacu z przeznaczeniem wyłącznie na cele mieszkalne (rezydencja) – to baardzo kosztowna impreza.
O ile mi wiadomo, taką prywatną rezydencją stał się niszczejący jeszcze w latach 90. dwór w Świątkowicach. Jednak skala tamtego założenia jest znacznie mniejsza od pałacu w Parcicach.
Mimo wszystko myślę, że sprawa nie jest beznadziejna. Konieczne jest jak najszybsze uregulowanie spraw własnościowych, a następnie aktywne poszukiwanie inwestora (może instytucjonalnego). Zakładam, że to gminie przysądzony zostanie ten zabytek, zatem gmina będzie musiała się taką aktywnością wykazać. Zapewne warto – jak napisała Ana – poszukać pieniędzy na ten cel także z funduszy unijnych.

Szkoda, że na naszych oczach znika taki zabytek. W regionie wieluńskim takich obiektów jest bardzo mało.

Gość

Generalnie w Polsce mamy mało zabytków. Jest to wynik działań wojennych ale i durnych decyzji urzędników, którzy bez przeszkód dalej robią swoje. Przywołam tu wspominany już przykład kościoła św. Barbary (zgroza Evil or Very Mad

).

Ana

Bardzo bym chciała - tak jak udało się to Wojtkowi - zobaczyć dworek. Nawet chyba raz przejeżdżałam obok, ale pewnie budynek nie jest widoczny od drogi.
Czy teraz można wejść na teren parku podejść do budynku?
Czy właściciel mieszka w Parcicach?
Myślę, że może ta nasza dyskusja na forum zrodzi jakiś dobry pomysł.
Jeden już mam...

Morgoth

Ana

Proponuję zainteresować sprawą odpowiednie instytucje.
Może niewiele z tego wyniknie, ale spróbować warto.
Na stronie internetowej znalazłam taką wyspecjalizowaną placówkę Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków

Dyrektor: Jacek Rulewicz
al. Szwoleżerów 9
00-464 Warszawa
tel. 628 48 41
fax 622 65 95
[link widoczny dla zalogowanych]
e-mail: [link widoczny dla zalogowanych]

Mają rejestr wszystkich zabytków. Parcice też oczywiście są.
Może zaczniemy pisać do nich e-maile?

Max

Max
Anno proponujesz coś, co już pewnie się stało. Odpowiednie instytucje już zapewne znają los obiektu. Piece przecież zabrano do dworku w Ożarowie. Sprzedaż też zapewne przebiegała pod ich "opieką"? Obawiam się, że same emaile nie wystarczą. Trzeba poruszyć konkretne stołki. Gdzieś czytałem Wink

, że wszędzie już się zmieniło w dziedzinie ochrony dziedzictwa narodowego a w dawnym sieradzkim nadal tkwimy w latach 80tych.
Jeśli mamy już gdzieś pisać to najpierw do Konserwatora Zabytków w Łodzi, w Sieradzu ( [link widoczny dla zalogowanych] ) i do władz lokalnych w Parcicach aby ustalić jaki jest stan prawny w chwili obecnej obiektu i co planują dalej uczynić z zabytkiem. Dopiero po ustaleniu tych rzeczy można podejmować dalsze kroki. Inaczej to co chcesz zrobić Anno to, bez urazy, wołanie na puszczy.

Przy okazji też uważam, ze to co stało się z kościołem św. Barbary to barbarzyństwo.

Ana

Pozwolisz Max, że pozostanę przy swoim zdaniu. Konserwator z Łodzi zapewne wie o losie zabytku i z nieznanych nam powodów nic nie robi, aby go uratować. Sieradz zamuje się swoim terenem.
Wyobrażam sobie, że władze centralne wciąż mają jakąś siłę sprawczą, a przede wszystkim więcej doświadczenia w zdobywaniu funduszy unijnych.

Max

Oczywiście, ze pozwalam Anno Very Happy

. Zapewne władze centralne mają większe możliwości ale ja już kiedyś w innej sprawie chciałem obejść lokalnych urzędowych pośredników i co zrobiły władze centralne? przesłały moje pismo do województwa Evil or Very Mad

. Takie są procedury. A Parcice to jakiej delegaturze wojewódzkiego konserwatora zab. podlegają? Myślałem, że sieradzkiej Embarassed

.

Wojtek

Morgoth pisał, że pałac ma właściciela, czy właścicielkę. I że toczy się proces dotyczący tej własności.
Zatem ta posesja z ruinami do kogoś należy. Własność to własność. Trzeba czekać na rozstrzygnięcie procesu sądowego. Nie bardzo rozumiem jak mielibyśmy w tej sytuacji wpłynąć na ten stan. Wpływ opinii publicznej mógłby być znaczący gdyby obiekt był publiczny (np. gminny). Jeśli obecny właściciel niczego nie zmieni to pozostaje mieć nadzieję, że przegra sprawę i nowy właściciel będzie miał inne podejście do tematu.

Trudno przypuszczać - zgadzam się z Maxem - by odpowiedni urzędnicy o tej wcześniejszej dewastacji nie wiedzieli.
Teren (dawne woj. sieradzkie) podlega Delegaturze WUOZ w Sieradzu.