Historia Wielunia

Tadeusz

No dobra. Te ostanie wpisy utwierdziły mnie w przekonaniu, że wiadomości o Biedalu już nic nie napiszecie. Zatem zamykam ten wątek.

Ku wyjaśnieniu, cytat wyrzuciłem bo mierzył chyba 80 cm (w pionie), i zawierał same cytaty, będące komentarzami do cytatów. Sam autor wpisu wyżej stwierdził, że wielkiej straty nie ma (dzięki za obiektywizm w tym względzie Ak)

Nie zamierzam cenzurować wpisów. Ale wiem, że są osoby, które to forum czytają w poszukiwaniu konkretnych informacji. Chcecie pisać i dyskutować o Muracie, załóżcie wątek o nim, chcecie pisać o wódce załóżcie i taki wątek. Jeśli to będzie miało jakiś związek z Biedalem zlinkujemy to z tym wątkiem i ludzie sobie poczytają. Wrzucając wszystko do jednego wora, wy bawicie się świetnie, ale nie ułatwiacie życia innym. Czasem piszecie naprawdę ciekawie i szkoda, żeby czytelnicy przeoczyli niektóre wasze dygresje. Więc nie cenzuruję a porządkuję Smile

Zatem możecie kontynuować swoje spory ale w innych wątkach, nie wątpię, że pomysłów nie zabraknie.

Grzegorz Nowak (W)

Zgodnie z prośbą Eagle odblokowuję wątek celem zamieszczenia dodatkowych informacji o Biedalu ..
"Dubel" wątku wylatuje...

miłego pisania!

Eagle

Dzięki Grzesiek.
Poszperałem troszkę ostatnio i wynalazłem niezwykle ciekawą rzecz: Maszynopis pt. "Józef Biedal, pamiętniki lata 1939-1945, jego twórczość 1929-1945", spisany przez siostrę Józka - Władysławę Piradoff. Okazuje się, że Józef Biedal był postacią o wiele bardziej niezwykłą, niż jest to podawane we wszelkiej literaturze.
Pochodził z biednej chłopskiej rodziny. W wieku 11 lat zmarła mu matka. Został sam z ojcem i pięcioma siostrami. Pasł krowy, orał w polu, wykonywał różnorodne prace w gospodarstwie, a w wolnych chwilach czytał, pisał, marzył... Środki na naukę zdobył dzięki stypendium, które wyprosił poprzez napisanie wierszowanych listów do Marszałka Piłsudskiego i do prezydenta Mościckiego. Te wiersze to tylko kropla w morzu jego bogatej i wzruszającej poezji. Zresztą nie tylko poezji – Józek, przyuczany do zawodu organisty, komponował muzykę i pisał teksty pieśni kościelnych. Skomponował i napisał także "Hymn Partyzantów".
Józek Biedal był nie tylko żołnierzem, partyzantem, a w ostatnim krótkim rozdziale życia oficerem UB. Józek był nietuzinkowym artystą: poetą i kompozytorem. Dużą część jego twórczości stanowią liryki miłosne - wiersze do Dziuni (tak pieszczotliwie nazywał swoją ukochaną). W nocy z 3 na 4 października 1943 roku narzeczona Biedala - Władysława Hadrian z Łubnic została aresztowana przez gestapo. Zmarła w Oświęcimiu 12 III 1944 roku. Zagłębiając się w poezję Biedala uzmysłowić sobie można, jak niezwykłym i bardzo wrażliwym był człowiekiem.

Aha i jeszcze jedno – zarówno siostra, jak i ludzie Biedala zgodnie twierdzą, że nie używał on nigdy pseudonimu „Sławek”.
Człowiek tak niezwykły wart jest porządnej biografii. Smile

jeden z wierszy Biedala:

Wiersz drukowany w „Żołnierzu Polskim” nr 15 z 1937 roku.

"Przyjdę do Was"
Przyjdę do Was przyjdę jak, przelotne ptaki
Skowronki, bociany, żurawie i czajki -
W Kępinie pod nieba przestrzenią błekitną
Z torfowisk wytryśnie tatarak,
Kaczeńce i jaskry złociste zakwitną
W rozsnutych porankiem oparach.
Ja przyjdę, uścisnę z nadchodzącą wiosną
Tak szczerze z uśmiechem i tak bardzo mocno!
Od Klasaka ciepły wiatr
Zachwieje sitowie
Zboża schylą się do chat
W długie grzywy płowe.
Wtedy przyjdę do Was przez Kępinę, przez Stok,
Po miedzy usianej stokrotkami gęsto -
Z Zapłocia przez stare ojcowskie podwórze
Z bagnetem u pasa, w żołnierskim mundurze.
Wasz Józek
Częstochowa dnia 27 marca 1937 roku

Eagle

Inny wiersz, który zdążyłem wynotować. Smile

Kiedyś nocą
Czemu Ty się matko moja, ile razy wstanę
Kiedyś nocą z mego łóżka i biorę ubranie –
Budzisz z trwogą i drżąc pytasz: „Gdzie idziesz mój synu?”
Potem Stacha przypominasz, jak poszedł i zginął.

Ty mnie matko nie zatrzymuj, gdy spotkasz na progu
Kiedyś nocą z paczką w ręce i nie pytaj: „Dokąd”?
Mimo wszystko co mi dałaś z takim wielkim trudem –
Nie odpowiem, szepnę tylko „Bądź zdrowa” i pójdę.

Nie wybiegaj za mną z domu gdy skrzyp drzwi usłyszysz
Kiedyś nocą i spostrzeżesz, że chcę wyjść najciszej.
Prałaś, szyłaś, gotowałaś, zabiegałaś co dzień,
A ja jednak Cię opuszczę po cichu, jak złodziej.

Nie podbiegaj do okienka, gdy kroki usłyszysz
Kiedyś nocą na podwórku brzmiące coraz ciszej...
A na krześle przy mym łóżku nie będzie ubrania
I spostrzeżesz, że poszedłem, że zostałaś sama.

Nie lamentuj, kiedy potem żandarm groźnym głosem
Będzie pytał Cię gdzie jestem i szarpał za włosy,
Kartki weźmie żywnościowe, karał będzie głodem, -
Nie narzekaj, bo naprawdę inaczej nie mogę.

Nie trudź swych rąk spracowanych wznoszeniem do Boga,
Ani warg modlitwą próżną, kiedy w naszych progach
Stanie żandarm i wyrzuci Cię stąd prawie nagą,
Nie rozpaczaj, a patrz śmiało w oczy swoim wrogom.
.....................................................................................
Kiedyś nocą zamigocą latające gwiazdy
I potrącą z wielką mocą w posadach dom każdy,
Kiedyś nocą łuny wzniecą radość i obawę –
Wówczas ja wybawca twym oczom się zjawię.

Schron, 20 II 1944

Eagle

Ciekawostka na temat "Murata" którą znalazłem w pracy pani Piradoff:
"Kryjówkę "Murata" wskazała jego żona, z zemsty, że dla kochanki porzucił ją i trójkę dzieci". Shocked

Pamiętasz Jerzy naszą rozmowę o dokumencie w którym rzekomo Biedal miał pisać, że "...z ładunkami wysłano na niechybną śmierć zapaleńczą młodzież, jak np. młody Jaskulski"?
Przyczepiłeś się gdy napisałem, że szkoda, że nie zamieścił Jaskulski treści dokumentu, zamiast zacytowania jednego zdania i komentarza do niego.

Odnalazłem ten dokument. W całości jest w Muzeum Ziemi Wieluńskiej.
Józef Biedal "Rozwój naszej myśli politycznej 1939-1945" Związek Walki Podziemnej, sygn. sp.25.
Napisał to Józef w przeddzień swej śmierci 31 maja 1945 roku.
W obszernym dokumencie opisana jest m.in. ta cała akcja z wysadzeniem pociągów, wymieniony jest "Wroniec" jako uczestnik tej akcji, ale słowa tam nie ma o wysyłaniu zapaleńczej młodzieży na śmierć.
Pzdr

Jermar

Oczywiście Twój post Eagle czytałem wcześniej lecz z braku czasu odpowiadam dopiero teraz. Z grubsza pamiętałem tamtą dyskusję lecz wróciłem do niej i prześledziłem ponownie. Cieszy mnie to bardzo, że dokument ten zachował się i to, że dotarłeś do niego i przeprowadziłeś kwerendę. Jeżeli chodzi o fragment dotyczący "zapaleńczej młodzieży" tzn. brak takich sformułowań w treści dokumentu znajdującego się w MZW, oczywiście w chwili obecnej nie jesteśmy wstanie ustalić dlaczego Jaskulski w ten sposób opisał akcję pod Kluczborkiem. Jak wynika z treści przypisu 12 , używa wykropkowania i cudzysłowu, czyli elementów używanych przy cytowaniu dosłownym jakiegoś fragmentu czyjejś wypowiedzi, fragmentów z książek, dokumentów, opracowań. Dokument ten był odnaleziony w 1969 roku, Jaskulski swoją książkę pisał dużo później, przypuszczam, że po części jako uczestnik nieudanej akcji w opisie tej sytuacji kierował się własnymi odczuciami, emocjami.
Oczywiście zgadzam się z Tobą , że tego typu książki - treści w nich zawarte powinny w całości opierać się na szczegółowych kwerendach archiwalnych w zbiorach ocalałych dokumentów.
To tyle odnośnie Twojego pytania. Mnie z kolei nasunęły się kolejne dotyczące dokumentu , o którym mowa :
- Czy w MZW jest to oryginał Józef Biedal "Rozwój naszej myśli politycznej 1939-1945" Związek Walki Podziemnej, sygn. sp.25. ? Zwróć uwagę, że w swojej książce Jaskulski pisze o kopi pisma Jóżefa Biedala do płk Mieczysława Moczara odnalezionej w 1969 roku. Być może chodzi o dwa różne dokumenty !
- Czy w dokumencie, który widziałeś jest mowa o tzw. „pozorowaniu walki z Niemcami przez kierownictwo Obwodu ZWZ oraz kierownictwo Okręgu Łódzkiego, o którym miał pisać Biedal ?

Zdaje sobie sprawę z tego, że aby dyskutować o treści tego dokumentu, należałoby się z nim zapoznać, może Eagle przybliżysz nam choć główne tezy w nim zawarte.

Pozdr.

Eagle

Nie podejmę się na razie tego, bo nie chciałbym przekłamywać historii, a nie jestem w stanie odtworzyć tego z pamięci.
Wtedy w muzeum bardziej zafascynowany byłem pracą pani Piradoff, aniżeli dokumentem. Jak znajdę chwilę, to postaram się podjechać do muzeum i wynotować ważniejsze tezy.
Pozdrawiam